کد مطلب:295061 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:204
زنده ماندن آرمان اولیاء در سایه ی نامگذاری
«زنده نگاه داشتن نام مردان بزرگ جهان، مورد توجه مخصوص تمام دنیای شرق و غرب است و برای این منظور از تمام وسایل استفاده می كنند. بسیاری از اكتشافات و اختراعات علمی و فنی را به
اسم مكتشف و مخترعش نامگذاری كرده اند، تا بدین وسیله اسم آنان در زبان مردم جهان محفوظ بماند. اساتید و دانشجویان، مهندسین و كارگران فنی، هر روز هزاران بار نامهای آنان را در تمام دانشگاهها و مركز تحقیقی و موسسات فنی جهان به زبان می آورند.
در بعضی از كشورها، شهرهای بزرگ را به اسم مردان نامی خود نامگذاری نموده اند و در بعضی از شهرها، میدانها و خیابانها را به اسم اشخاص بزرگ مملكت نامیده اند. در كشور ایران، نام چندین خیابان و میدان، به اسم حافظ، سعدی، خیام، فردوسی، بوعلی، ابوریحان و دیگر مردان بزرگ نامیده شده و بدین وسیله اسامی آنان زنده مانده است.
یكی از وسایل زنده نگاه داشتن نام نبی اكرم صلی اللَّه علیه و آله و سلم و ائمه علیهم السلام این است كه مسلمین، اسامی اولیای اسلام را روی فرزندان خود بگذارند. پدران و مادرانی كه به این وظیفه توجه دارند و كودكان خویش را به اسماء مردان الهی نامگذاری می كنند از طرفی حق فرزندان را در انتخاب اسم خوب ادا كرده و آنان را از ابتدا از احساس حقارت مصون داشته اند و از طرف دیگر با این عمل مراتب علاقه ی خود را به رهبران دینی خویش آشكار نموده اند و بدون تردید در پیشگاه الهی ماجورند». [1] .
بهترین راه برای اثبات عشق به اهل بیت علیهم السلام، همراه داشتن نام آنها در تمام مراحل زندگی است. دین ما بر پایه عشق و محبت بنا شده است. دوستداران اهل بیت علیهم السلام از آتش جهنم در امان هستند. و مبغض اهل بیت علیهم السلام كه بهره ای از حب آنان را در دل ندارد، از بهشت محروم است. [2] .
نامگذاری به نامهای معصومین در میان اهل بیت علیهم السلام یك سنت بوده است و تبعیت از سنت اهل بیت علیهم السلام یكی از مهمترین گامها در تشیع و پیروی واقعی همه جانبه از آنهاست، چرا كه خود فرموده اند: «شیعتنا من شیعنا». [3] .
دشمنان اهل بیت علیهم السلام نیز برای اثبات و ابراز عداوت خود، جاری نمودن نام امیرالمومنین علیه السلام را بر زبانها ممنوع كرده بودند و نام قاتل او را برای فرزندان خود برمی گزیدند و بر كرده ی خود افتخار می كردند. [4] .
[1] «كودك از نظر وراثت و تربيت»، محمدتقي فلسفي، انشتارات الحديث، ج 2، ص 234- 235.
[2] قيل لابي عبداللَّه عليه السلام: «جعلت فداك انا نسمي باسمائكم و اسماء آبائكم فينفعنا ذلك؟ فقال عليه السلام: اي واللَّه و هل الدين الا الحب؟ قال اللَّه: ان كنتم تحبون اللَّه فاتبعوني يحببكم اللَّه و يغفر لكم ذنبوكم». بحارالانوار، ج 27، ص 95، ر 58.
[3] قال رسول اللَّه صلي اللَّه عليه و آله و سلم: «ان شيعتنا من شيعنا و تبعنا في اعمالنا». بحارالانوار، ج 68، ص 155.
[4] عن جناده: «ان عائشه لما وصلت الي المدينه ارجعه من البصره لم تزل تحرض الناس علي اميرالمومنين عليه السلام و كتبت الي معاويه و اهل الشام مع الاسود بن ابي البختري تحرضهم عليه عليه السلام و روي عن مسروق انه قال: دخلت علي عائشه فجلست اليها فحدثتني و استدعت غلاما لها اسود. يقال لها: عبدالرحمان. فجاء حتي وقف. فقالت: يا مسروق! اتدري لم سميته عبدالرحمان؟ فقلت: لا. فقالت: حبا مني لعبد الرحمان بن ملجم». بحارالانوار، ج 32، ص 341، ر 326.